1. استبراء به بول قبل از غسل [در صورتي كه جنابت شخص به خاطر خروج مني است].

2. شستن دست ها تا مرفق يا نصف ذراع و يا تا بند دست چه غسل ارتماسي باشد و چه ترتيبي.

3. مضمضه (آب در دهان كردن) و استنشاق (آب در بيني كردن) پس از



[ صفحه 122]



شستن دست ها سه مرتبه و يك بار هم كافي است.

4. آب غسل ترتيبي به اندازه ي يك صاع (سه كيلو) باشد.

5. دست كشيدن بر اعضا براي اطمينان بيشتر.

6. برطرف ساختن چيزهايي كه ممكن است مانع بشوند.

7. هر عضو را سه مرتبه غسل دادن.

8. از بالا به پايين غسل دادن اعضاي غسل در ترتيبي [البته به فتواي كساني كه از بالا به پايين شستن را لازم نمي دانند].

9. پشت سر هم انجام دادن شستن ها (موالات) البته در غير مواردي كه موالات لازم است.

10. با نام خداوند شروع كردن و بهتر است كه با بسم الله الرحمن الرحيم بگويد.

11. خواندن دعاهاي وارد شده در هنگام غسل و آنها عبارتند از: «اللهم طهر قلبي، و تقبل سعيي، و اجعل ما عندك خيراً لي، اللهم اجعلني من التوابين، و اجعلني من المتطهرين» و يا بگويد: «اللهم طهر قلبي و اشرح صدري، و اجر علي لساني مدحتك و الثناء عليك. اللهم اجعله لي طهوراً و شفاءً و نوراً، انك علي كل شي ء قدير». [1] .