يكي از اصحاب امام صادق عليه السلام به نام حماد مي گويد: روزي حضرت صادق عليه السلام فرمود: تحسن أن تصلي يا حماد؟ قال: قلت: يا سيدي أنا أحفظ كتاب حزير في الصلاة، قال: فقال عليه السلام: لا عليك قم صل، قال: فقمت بين يديه متوجها الي القبلة فاستفتحت الصلاة و ركعت و سجدت، فقال عليه السلام يا حماد! لا تحسن أن تصلي! ما أقبح بالرجل (منكم) أن يأتي عليه ستون سنة أو سبعون سنة فما يقيم صلاة واحدة بحدودها تامة؟ فقال حماد: فأصابني في نفسي الذل، فقلت: - جعلت فداك - فعلمني الصلاة، فقام أبوعبدالله عليه السلام مستقبل القبلة... فصلي ركعتين علي هذا: ثم قال: يا حماد! هكذا صل؛ [1] .

اي حماد! آيا نمازت را خوب اقامه مي كني؟ عرض كردم آقاي من! كتاب حزير [كه يكي از اصحاب شما است] كه درباره ي نماز نوشته شده است همه را حفظ هستم، حضرت فرمود: مانعي ندارد بايست و نماز بخوان [تا ببينم چگونه نمازت را اقامه مي نمايي] ايستادم و يك نماز را به عنوان نمونه خواندم، حضرت پس از مشاهده فرمود: اي حماد! خوب نماز را اقامه نمي كني! چقدر زشت است كه شخص شصت يا هفتاد سال از عمرش بگذرد و يك نماز تمام و كامل با حدود [و آداب آن] به جا نياورده باشد.

حماد مي گويد: در خودم احساس كوچكي كردم، پس گفتم: فدايتان گردم [حال كه چنين است] پس نماز را به من بياموزيد. حضرت صادق عليه السلام ايستادند و دو ركعت نماز با ادب و آداب و رعايت كامل حدود آن اقامه نمودند و



[ صفحه 117]



فرمودند: نماز را اين چنين اقامه كن.