قرآن كريم نقل مي كند كه حضرت ابراهيم عليه السلام از خداوند درخواست نمود كه خود و ذريه اش از ترويج كنندگان نماز باشند.

(رب اجعلني مقيم الصلوة و من ذريتي)؛ [1] پروردگارا! مرا و بعضي از ذريه ام را از اقامه كنندگان نماز قرار بده.

(ربنا اني أسكنت من ذريتي بواد غير ذي زرع عند بيتك المحرم ربنا ليقيموا الصلوة فاجعل أفئدة من الناس تهوي اليهم و ارزقهم من الثمرات لعلهم يشكرون)؛ [2] پروردگارا! قسمتي از ذريه ي خودم را اسكان دادم در يك وادي لم يزرع (بيابان خشك) در مجاورت بيت محترم تو - حريم تو - حرم تو، خدايا! براي اين كه نماز را پايدار باشند [پروردگارا حالا كه اينها را براي اقامه ي نماز در اين جا ساكنشان كردم] پس تو دل هاي بعضي از مردم را چنان قرار بده كه هواي آنها را داشته باشند، عاشق آنها باشند (در عرب هر وقت مي خواهند بگويند عاشق او شد، مي گويند: هوي اليه يعني دلش به آن طرف رفت، آن طرفي شد).