1. پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم مي فرمايد: لا يلقي الله سبحانه أحد بذنب أعظم من جهالة أهله و أولاده؛ [1] .

خداوند سبحان را كسي ملاقات نمي كند به گناهي كه بالاتر از جهالت



[ صفحه 103]



(ناآگاهي يا آلوده بودن به گناه) اهل و عيال و اولادش باشد.

2. عن الحسن بن قارون أنه قال: سألت الرضا عليه السلام أو سئل و أنا أسمع عن الرجل يجبر ولده و هو لا يصلي اليوم و اليومين، فقال: «و كم أتي علي الغلام؟» فقلت: ثماني سنين، فقال: «سبحان الله! يترك الصلاة؟» قال: قلت: يصيبه الوجع، قال: «يصلي علي نحو ما يقدر». [2] .

شخصي به نام حسن بن قارون مي گويد: نمي دانم من از حضرت رضا عليه السلام سؤال كردم يا كسي پرسيد و من شنيدم كه كودكي يك روز يا دو روز نمازش را نخوانده است آيا پدر بايد نسبت به نماز او حساسيت نشان دهد و او را به خواندن نماز وادار نمايد؟ حضرت فرمود: «چند سال دارد؟» عرض كردم هشت سال. امام عليه السلام با تعجب فرمودند: «سبحان الله، [بچه ي هشت ساله] نماز را ترك مي كند!» راوي با شنيدن اين مطلب از امام عليه السلام پرسيد: حال اگر بچه مريض شد چه بايد كرد؟ حضرت فرمودند: «به هر مقدار كه مي تواند نماز را به جا آورد».

3. سؤال: اگر فرزند مكلف انسان خواب باشد، آيا بيدار كردن او براي نماز صبح واجب است؟

جواب: اگر علم به رضايت او دارد، او را بيدار كند و هم چنين اگر مي داند ادامه ي اين وضع باعث سهل انگاري او در امر نماز مي شود؛ در غير اين دو صورت جايز نيست. [3] .



[ صفحه 104]



4. سؤال: آيا بيدار كردن مهمان و افراد خانواده براي نماز صبح، لازم است؟

جواب: در حال خواب، تكليف ساقط است، اما اگر بيدار نكردن افراد، سبك شمردن و بي اعتنايي به نماز تلقي شود، بايد آنها را بيدار كرد و همين طور اگر خود آنها رضايت داشته باشند. [4] .