خداي عالم در چند مورد بنده خود را ثناء مي كند.

1- آنكه مردي در بيابان تنها باشد، همين كه وقت نماز شد، شروع به خواندن اذان كند و پس از اذان و اقامه نماز خود را بخواند، در حالي كه هيچ كس با او نيست مگر خداي او، خدا به چنين بنده اي مباهات مي كند كه ملائكه ببينند بنده ي ما تنهاست، ولي ما را حاضر و ناظر مي بيند.

2- آنكه وقتي مؤمن نيمه شب نماز شب مي خواند و در سجده از فرط خستگي به خواب مي رود، خدا به او مباهات مي كند.

3- كسي كه مي خواهد، نماز شب بخواند اما وقتي بيدار مي شود، مي بيند صبح شده، اگر اول نماز صبح را بخواند و بعد نماز شب را قضاء كند، خدا به او مباهات مي كند. [1] .



[ صفحه 130]