ابابصير گفت: بعد از درگذشت حضرت امام صادق عليه السلام نزد ام حميده رفتم تا او را در اين مصيبت تسليت بگويم. تا چشمش به من افتاد شروع به گريه كرد، من نيز از حال او به گريه افتادم.

آنگاه گفت: اي ابامحمد، اگر حضرت صادق عليه السلام را هنگام مرگ مشاهده مي كردي، چيز عجيبي مي ديدي!!

در آن لحظات آخر چشم باز كرده فرمود: هر كس بين من و او خويشاوندي هست بگوئيد بيايد، همه را گرد من جمع كنيد سفارشي دارم!

ام حميده گفت: تمام خويشاوندان آن جناب را جمع كرديم، در اين موقع امام صادق عليه السلام نگاهي به آنها نموده فرمود:

ان شفاعتنا لا تنال مستخفا بالصلوة

يعني: شفاعت ما خانواده نخواهد رسيد به آن كسي كه



[ صفحه 95]



نمازش را سبك بشمارد. [1] .

در سوره ي ماعون دقت كنيد مي فرمايند:

فويل للمصلين الذين هم عن صلوتهم ساهون

واي بر كسي كه در نمازش سهل انگاري كند نه اينكه نماز نخواند نماز مي خواند اما سهل انگار است يعني نماز اول وقت نمي خواند.

از امام صادق عليه السلام پرسيدند كه سهل انگاري در نماز يعني چه؟ فرمودند: معنايش اين است كه كار دنيا را بر آخرتش مقدم بدارد اول نهار يا شام مي خورد بعد نماز مي خواند نماز برايش سنگيني است.

قرآن هم مي فرمايد: و انها لكبيرة الا علي الخاشعين [2] .

بعضي اوقات ما حاضريم يك ساعت، دو ساعت سرپا بايستيم و با هم حرف بزنيم هيچ چيزمان نمي شود. خيلي هم با نشاط هستيم.

اما همين ما كه دو ساعت سر پا ايستاده ايم و با هم حرف زده ايم، موقع نماز خسته و كوبيده ايم، حال نماز نداريم، نمازي كه اگر خيلي عالي بخوانيم بيشتر از يك ربع طول



[ صفحه 96]



نمي كشد و مي خواهيم در پنج دقيقه تمام كنيم.

لذا از اول شب تا ساعت دوازده مي نشيند هيچ چيزش نيست اما وقتي به نماز مي رسد دلش مي خواهد به پنج دقيقه تمامش كند چرا؟

قرآن مي فرمايد واي بر چنين نمازگزاران، نمازگزاري كه نماز برايش اهميت و ارزشي ندارد هر چيزي را ارزش قائل است ولي نماز را سرسري مي گيرد و بي اعتنايي مي كند. [3] .



[ صفحه 97]