مرحوم آقاي حاج آقا سيد محمد ذاكرزاده (فرزند آقا سيد عبدالله اصفهاني) كه در سال 1376 هجري قمري در سفر حج بدرود حيات گفتند را بعد از سالها كه از فوت معظم له مي گذشت، در عالم خواب زيارت نمودم. در حالي كه توجه داشتم كه جنابش رحلت نموده است.

با عجله خود را به او رساندم و جويا شدم چه چيز به كار آن سراي و آخرت مي آيد. فرمودند: نماز اول وقت، نماز اول وقت. و با عجله از من دور شدند.

مدتها گذشت. خبر رؤياي حقير به آقازاده ي ايشان جناب حجةالاسلام آقاي حاج آقا سيد علي ذاكرزاده رسيد.

در پاسخ فرمودند: پدرم مقيد بود نمازش را در اول وقت به جا آورد. حتي آقا نماز صبح را در مسجد كوچك كه مقابل منزلمان (كوچه ي حاج معمار چهارمردان قم) بود. در اول وقت



[ صفحه 64]



ادا مي كردند.

نيز شبه همين داستان را در عالم رؤيا با مرحوم آيةالله آقاي حاج شيخ مرتضي حائري داشتم.

بدين ترتيب كه خدمتشان عرضه داشتم (قريب باين مضمون): با آيه اي از كتاب خداوند و طلب رحمت، ياد شما را گرامي مي داريم. فرموند:

همين ها خوب است. همين ها خوب است. و با عجله تشريف بردند.



جاويد بهشت جايشان باد

جا در حرم خدايشان باد





[ صفحه 65]