مرحوم حاج شيخ حسنعلي اصفهاني (نخودكي از علماي عامل و دانشمندان نامي خطه ي خراسان كه داستانهاي بسيار از عجايب كارهاي ايشان و انفاس قدسيه اش نقل شده و پيوسته بيماران و گرفتاران با مراجعه به ايشان به نتايج مطلوب نايل مي شدند، يك هفته پيش از وفاتش خبر مي دهد كه من يكشنبه آينده مي ميرم و اين يك هفته را با وساطت حضرت رضا عليه السلام مهلت گرفته ام تا وصاياي خود را تكميل كنم! و يكشنبه آينده اش هم از دنيا مي رود)، در وصيت خود به فرزندش چنين مي گويد:

اكنون پسرم تو را به اين چيزها وصيت و سفارش مي كنم:

اول آن كه: نمازهاي يوميه ي خويش را در اول وقت آنها به جاي آوري.

دوم آن كه: در انجام حوايج مردم، هر قدر كه مي تواني



[ صفحه 33]



بكوشي و هرگز ميانديش كه فلان كار بزرگ از من ساخته نيست، زيرا اگر بنده در راه حق گامي بردارد خداوند نيز او را ياري خواهد فرمود.

سوم آن كه: سادات را بسيار گرامي و محترم شماري و هر چه داري در راه ايشان صرف و خرج كني و از فقر و درويشي در اين كار پروا منمايي. اگر تهيدست شدي ديگر تو را وظيفه نيست.

چهارم آن كه: از تهجد و نماز شب غفلت مكن و تقوي و پرهيز پيشه خود ساز.

پنجم آن كه: به آن مقدار تحصيل كن كه از قيد تقليد وارهي [1] .



[ صفحه 34]