يكي از نزديكان حضرت امام (ره) مي گويد:

در خدمت امام به تهران رفتيم و به منزل آيةالله لواساني وارد شديم. آيةالله لواساني از دوستان خيلي صميمي امام بودند. آنجا كه رسيديم برخوردشان خيلي دوستانه و صميمي بود.آنها صحبت مي كردند، و با يك ديگر شوخي هاي مناسب با مقام رفاقت داشتند. مقداري كه صحبت كردند وقت نماز شد. امام در عين اين كه خسته بودند و تازه رسيده بودند و با رفيقشان هم بودند اما اول وقت نماز كه شد، چون مقيد بودند كه هميشه نمازشان را در اول وقت بخوانند، مثل اين كه يكباره همه ي آن مسائل به كناري رفت و تنها مسئله اي كه ماند، خواندن نماز ظهر بود. لذا محفل را به هم زدند و با شور و اشتياق به نماز پرداختند. [1] .



[ صفحه 32]