انگيزه مخالفت با نماز چيست


چرا در طول تاريخ با نماز مخالفت شده است و چرا مبارزه با نماز جزو برنامه هاي هميشگي شياطين بوده است؟ به راستي



[ صفحه 119]



انگيزه آنها از مخالفت و رويارويي با نماز چيست؟

ج: اين سوال، پاسخ بسيار روشني دارد، زيرا كساني كه در انديشه تسلط بر ديگران و بردگي آنها هستند به خوبي درك كرده اند كه مردمي كه در پيشگاه خدا سجده نمايند و بنده خدا گردند، به هيچ وجه زير بار تسلط قدرتهاي پوشالي نمي روند و از آنها و تهديدها باكي ندارند. شيطان و شياطين مي دانند كه نماز به عنوان يك كانون مبارزه با آنهاست.

شياطين زمان شعيب هم اين را مي دانستند و لذا خطاب به او مي گفتند: «اصلوتك تأمرك أن نترك ما يعبد ءاباؤنا؛ اي شعيب! آيا نمازت به تو دستور مي دهد كه آنچه را پدرانمان مي پرستيدند ترك كني؟»

شياطين زمان پيامبر اسلام (ص) نيز اين را خوب مي فهميدند و شيطانهاي امروز هم اين پيام نماز را به خوبي دريافت كرده اند. هيچ زماني را نمي يابيد كه مبارزه با نماز جزء برنامه هاي شياطين آن زمان نباشد.

امروز از راه فرهنگ، قلم، رمان، داستان، كتاب، فيلم و... به جنگ نماز مي آيند. كاش مسلمانان عناصر ضد نماز و دشمنان نماز را مي شناختند! امروزه خلوت شدن بعضي از مساجد در جهان



[ صفحه 120]



اسلام، بي توجهي به عبادات و مراكز عبادي، امري تصادفي نيست!

هم اكنون در بسياري از نقاط جهان اسلام نمي توانيد آنگونه كه شايسته است، مراكز عبادي پيدا كنيد. آنقدر كانالهاي مختلف خطرناك و تلويزيون هاي ماهواره اي براي جوامع اسلامي ايجاد نموده اند و آنقدر موانع بر سر راه نماز تراشيده اند كه نماز به سختي مي تواند در چنين وضعيتي خودي نشان دهد.

هشدار!

بعضي از افراد وابسته به تفكر غير ديني مي گويند: «عبادت همان خدمت به خلق است». شياطين در بسياري از مواقع با كمك ابزارهاي هنري به مبارزه با نماز مي پردازند و با تهيه و ساخت امور هنري و رواج آن در جامعه، سعي در ايجاد فاصله بين نماز و مردم مي نمايند كه به عنوان نمونه مي توان به اين شعر اشاره كرد:



عبادت بجز خدمت خلق نيست

به تسبيح و سجاده و دلق نيست



چه كسي مي تواند چنين ادعائي داشته باشد كه عبادت جز خدمت خلق نيست؟! در صورتي كه چنانچه تمام عمر انسان صرف خدمت به مردم شود، و بر فرض كه چنين توفيقي را بيابد



[ صفحه 121]



قطعا بدون نماز ارزش نخواهد داشت. روح كارها نماز است. روح خدمت به مردم نماز است. همه جا قبل از زكات، نماز است. مساعدت ها و كمك ها بدون نماز هيچ ارزشي ندارد.

شهيد مطهري در اين باره معتقد است:

«عبادت براي يك شروع عبادتگر واقعي «پيمان» است و صحنه زندگي و وفاي به پيمان، اين پيمان مشتمل بر دو شرط اساسي است؛ يكي رهايي و آزادي از حكومت و اطاعت غير خدا اعم از هواي نفس، مطامع نفساني، موجودات، اشياء و اشخاص ديگر تسليم محض در مقابل آنچه خدا به آن امر مي كند، و به آن راضي است و آن را دوست مي دارد.

عبادت واقعي براي عبادتگر، عامل بزرگ و اساس تربيت و پرورش روحي اوست. عبادت براي عبادتگر درس است؛ درس وارستگي، آزادمنشي، فداكاري، محبت خدا، محبت خلق خدا، محبت امر خدا، همبستگي و دوستي اهل حق، احسان و خدمت به خلق و.... [1] .



[ صفحه 125]




پاورقي

[1] جهان بيني توحيدي، شهيد مطهري، ج 2، ص 107.


بازگشت