نوع اول از موانع اقامه نماز، افرادي هستند كه در طول



[ صفحه 114]



تاريخ هميشه با نماز به مخالفت برخاسته اند. اكنون ضمن مراجعه به قرآن كريم از مخالفت اين گونه افراد با نماز و نحوه مقابله قرآن با آنها و سرنوشتي كه در انتظار آنان است مطلع مي گرديم.

قرآن كريم در اولين سوره اي كه بر پيامبر (ص) نازل شد، سرگذشت و سرنوشت كسي را كه مانع انجام نماز ديگري مي گردد شرح مي دهد. قرآن مي فرمايد: «أرأيت الذي ينهي - عبدا اذا صلي؛ [1] آيا آن كسي را كه مانع نماز بنده ما مي شود و از اداي نماز او جلوگيري مي كند ديدي؟»

در مورد اين كه اين فرد كيست، مفسران اعتقاد دارند آن شخص ابوجهل است و اوست كه مي گفت اگر محمد را در حال نماز ببينم، در همان لحظه اي كه او به سجده مي رود پاي خود را به گردن او مي گذارم و مي فشارم.

البته روشن است كه شأن نزول آيه در مورد ابوجهل باشد. خداوند در اين آيات با لحني شديد، سرنوشت چنين انسان نگون بخت و گمراهي را بيان مي نمايد و به او شديدا اخطار مي دهد كه متوجه عمل نارواي خود كه سبب قطع ارتباط مردم با خداست باشد و بداند در مقابل اين بازي خطرناك، مجازاتي



[ صفحه 115]



شديد براي او خواهد بود. او و امثال او بايد بدانند چنانچه دست از اين عمل ناپسند خود برندارند، سرنوشت بسيار رقت باري در انتظار آنهاست.

قرآن نحوه برخورد با كسي را كه از اقامه نماز توسط ديگران جلوگيري مي نمايد و دست از اين كار ناشايسته برنمي دارد، اين گونه ترسيم مي كند: «كلا لئن لم ينته لنسفعا بالناصية [2] ؛ چنان نيست كه او خيال مي كند، اگر دست از كار خود برندارد، ناصيه اش (موي جلوي سرش) را مي گيريم ]و به سوي عذاب مي كشيم[».

آري خداوند اين گونه وعده مي دهد كه: اين جرثومه هاي دروغ و خطا و گناه را كه در نهايت پستي قرار دارند و بر پيشاني آنها مهر رسوايي و بندگي شياطين و هوا و هوس و اميال نفساني زده شده است، به سوي دوزخ روانه مي سازيم.

او در آن روز هر چه در توان دارد به ميدان مي آورد و ما هم ماموران آتش و دوزخ خود را به ميدان مي آوريم تا مشخص شود در آن روز چه كسي پيروز است.

نتيجه: آري؛ قرآن با افرادي كه مانع نماز مي گردند و به مقابله با آن برمي خيزند، اين گونه برخورد مي نمايد. برخوردي



[ صفحه 116]



بسيار سخت و خشن و اين پايان و عاقبت بسيار بدي براي آنهاست. اين، نوع اول مبارزه علني با نماز بود.