خاطره اي از محدث قمي نيت اساس همه چيز است
محمود شهابي در مقدمه فوائد الرضويه درباره محدث قمي نوشته است:
«سالي از سالهايي كه مرحوم محدث قمي مجاور مشهد بود از ايشان خواهش كرديم اقامه نماز جماعت نمايند در يكي از شبستانهاي مسجد گوهرشاد. پس از اصرار زياد قبول فرمودند و پس از آنكه مردم مشهد اطلاع يافتند هر روز جمعيت نمازگزار اضافه مي شد و هنوز به ده روز نرسيده بود كه جمعيت فوق العاده اي شركت مي كردند.
يك روز پس از اتمام نماز ظهر حضرت آقا (قمي) به من كه نزديك ايشان بودم فرمود: من امروز نمي توانم نماز عصر بخوانم و برخاستند و رفتند و ديگر آن سال براي اقامه نماز جماعت نيامدند. هنگام ملاقات با ايشان از علت ترك جماعت سؤال كرديم، جواب فرمودند: «حقيقت اين است كه در ركوع ركعت
[ صفحه 76]
چهارم متوجه شدم صداي اقتدا كنندگان كه پشت سر من مي گويند «يا الله يا الله ان الله مع الصابرين» از محلي بسيار دور به گوش مي رسد. اين توجه مرا به زيادي جمعيت جلب كرد و در من شادي و فرحي توليد كرد و خوشم آمد كه جمعيت اين قدر زياد است، بنابراين من براي امام جماعت شدن اهليت ندارم. [1] .
پاورقي
[1] هزار و يك نكته، ص 43.