ج: 1- از رسول اكرم (ص) روايت شده است كه فرمودند: «دزدترين دزدها كسي است كه از نمازش بدزدد، (يعني آن را به طور كامل بجا نياورد.)» [1] .

2- علي (ع) به مردي كه با سرعت نماز مي خواند فرمود:



[ صفحه 61]



«مثل تو نزد خداوند مانند كلاغي است كه از زمين دانه برمي چيند و اگر در اين حالت بميري به دين غير محمد (ص) مرده اي.» آن گاه فرمود: «دزدترين مردم كسي است كه از نمازش بدزدد.» «ان اسرق الناس من سرق صلواته» [2] .

3- يحي بن معاذ گويد: «هر گاه دزد نعمت سزاوار بريدن دست باشد، دزد خدمت (و بندگي كردن) به يقين سزاوار سوختن است.» در روايات آمده است: «بدترين دزدي، دزديدن از نماز است و بهترين خدمت به دين خداوند، اقامه نماز است.» [3] .

4- امام صادق (ع) مي فرمايد: «بدترين دزد، آن دزدي است كه از نماز خود سرقت مي كند (و زينت و زيور نماز را به غارت مي برد.)»

حكايت كنند: يكي از عارفان پس از آنكه بر اين حديث شريف آگاه شد مي گفت: «بسيار است كه دو ركعت نماز مي گزارم براي خداي تعالي و در پايان از خجالت و شرمندگي، خود را همچون دزدي مي بينم كه تازه دزدي را به پايان رسانده است.» [4] .

نتيجه: نماز با عجله نمي تواند با حضور قلب باشد چرا كه



[ صفحه 62]



فكر و قلب چنين آدمي دائما متوجه اتمام نماز و عمل بعد از نماز مي باشد.

بلي، انسان بايد حواسش را جمع كند و خود را آماده كند تا بتواند در وقت «نماز»، خدا را درك كند و به اندازه درك خود از آن عبادت لذت ببرد. در اين صورت است كه فرشتگان نمازش را برنمي گردانند و بر سرش نمي زنند.

اگر كسي قلبش متوجه خدا باشد و از اين حضور راضي باشد، لزومي براي تند خواني و فرار از نماز نمي بيند، چون در محضر كسي است كه بايد باشد، لذا تمام حواسش را به محبوب واقعي متمركز نموده، لذت مي برد و حتي راضي نمي شود، اين فرصت به دست آمده را به آساني از دست بدهد.