يك سفارش دوستانه


مبادا فردي بر اثر كم ظرفيتي از اين گونه آيات و احاديث نتيجه گيري كند كه حتما انجام تكاليف ضرورتي ندارد يا ارتكاب گناه مشكلي به دنبال نخواهد داشت.

نكته

اميد، بزرگترين عامل محرك انسان است كه بدون آن انسان از حركت باز مي ماند و اميد است كه انسان ها را به تلاش و تحصيل و تحمل رنج ها براي نيل به رشد و تامين آينده خود مي كشاند.

اميد است كه پدران و مادران را به تربيت فرزندان، با وجود همه سختي ها و مشكلات - مخصوصا براي خانواده هاي محروم



[ صفحه 51]



و مستمند - وا مي دارد.

اميد به پيروزي و سرفرازي است كه ملتي را با دست خالي به مقابله با قدرتهاي بزرگ مي فرستد. اگر اميد از انسان گرفته شود، او ديگر هيچ كاري را نمي تواند انجام دهد لحظه اي كه يأس بر روح انسان ها حاكم گردد، لحظه مرگ انسان هاست. اين يك اصل كلي است كه اميد مايه موفقيت فرد و جامعه است. لذا يكي از ترفندهاي استكبار و دشمنان اسلام، ايجاد حالت يأس و نااميدي در ميان جوامع اسلامي به رغم توانايي هاي بالا و ارزشمند آنهاست.

هشدار لازم

قرآن با قدرت تمام به جنگ نااميدي مي رود و به شدت به مردم اميد مي دهد و اميدواري را به آنها هديه مي كند. و مي فرمايد (بگو اي بندگان من كه اسراف ورزيده از رحمت من مأيوس نباشيد خداوند همه گناهان را مي بخشد، او بسيار بخشنده و آمرزنده است. [1] .

زماني يك انسان اقدام به خودكشي مي كند كه از زندگي



[ صفحه 52]



قطع اميد نمايد. اين مطلب بيانگر اين نكته ظريف است كه نقش اميد در زندگي از هر چيز حتي آب و نان و تغذيه هم مهم تر است. و لذا در كالبد همه انسانها بايد اميد را دميد كه از مواهب اميد برخوردار گردند تا نور اميد در دلهاي آنها بتابد.

هشدار ديگر

مهم ترين عامل رها كردن كانون گرم خانواده توسط فرزندان و اعضاي خانواده و جدايي ها، مساله يأس و نااميدي است.

انسان نااميد نه در ميدان علم، نه در ميدان اخلاق، نه در ميدان اقتصاد و نه در جبهه نظامي و در جبهه هاي مختلف ديگر، در هيچ كجا نمي تواند رشد و موفقيتي داشته باشد. لذا ايجاد اميد و حفظ جو اميدواري، خود موضوعي مهم است كه بايد در همه سطوح جامعه، مراعات و تبليغ شود تا فضاي زندگي انسان ها با عطر اميد آكنده و معطر گردد.

براي نيل به چنين هدف مقدسي بايد از داخل خانه ها شروع كنيم. مرد، زن را و زن، همسر خود را اميدوار سازد و از كلام و حركتي كه يكديگر را مأيوس نمايد خودداري كنند.

سزاوار است معلم در كلاس درس، نونهالان و نوجوانان را



[ صفحه 53]



به آينده اميدوار سازد و آنها را به داشتن آينده اي روشن نويد دهد. چون معلم اميدوار، شاگرد اميدوار تربيت مي نمايد. البته تك تك افراد جامعه چنين تكليف انساني و خدائي را به عهده دارند. به اميد آن روز زيبا.


پاورقي

[1] زمر: 53.


بازگشت