ج: اولا نماز به يك جوان، نشاط و هدف مي دهد كه بداند از جواني و فرصت طلائي خود چگونه استفاده كند و به دنبال اهداف عالي الهي و انساني باشد و بتواند در آينده خود فرد مفيدي براي خود و جامعه خود باشد؛ به فرموده شهيد مطهري عبادت براي يك عبادتگر واقعي، «پيمان» است و صحنه زندگي وفاي به پيمان؛ اين پيمان مشتمل بر دو شرط اصلي است: يكي رهايي و آزادي از حكومت و اطاعت از غير خدا، اعم از هواي نفس و مطامع نفساني و از موجودات و اشياء و اشخاص؛ و ديگر تسليم محض در مقابل آن چه خدا به آن امر مي كند و به آن راضي است و آن را دوست مي دارد.

عبادت واقعي براي عبادتگر، عامل بزرگ و اساسي تربيت و پرورش روحي اوست. عبادت براي عبادتگر درس است، درس وارستگي، آزادمنشي، فداكاري، محبت خدا، محبت خلق خدا، محبت امر خدا، همبستگي و دوستي اهل حق، احسان و خدمت



[ صفحه 35]



به خلق و.... [1] .

ثانيا، نماز، جوان نمازگزار را به پاكي، به تلاش، به آينده نگري و به درخواست از خدا براي سعادت دنيا و آخرت فرامي خواند و او را در اين راه كمك مي كند.