ج: اگر نماز را آن طوري كه خداوند دستور داده، بخوانيم يعني: اگر ما موفق به خواندن نماز واقعي شويم آن وقت نماز در تمام زندگي دنيوي ما حضور فعال پيدا مي كند و خود را نشان مي دهد. حال وقت آن رسيده به جملات نماز نگاهي دوباره بيندازيم:

بسم الله الرحمن الرحيم: بنام خداوند بخشنده، بخشايشگر؛

الحمد لله رب العالمين: ستايش مخصوص خداوندي است



[ صفحه 26]



كه پروردگار جهانيان است؛

الرحمن الرحيم: بخشنده و بخشايشگر است؛

مالك يوم الدين: (خداوندي كه) مالك روز جزاست؛

اياك نعبد و اياك نستعين: (پروردگارا) تنها تو را مي پرستيم و تنها از تو ياري مي جوييم؛

اهدنا الصراط المستقيم: ما را به راه راست هدايت كن؛

صراط الذين انعمت عليهم: راه كساني كه آنان را مشمول نعمت خود ساختي،

غير المغضوب عليهم و لاالضالين: نه راه كساني بر آنان غضب كردي و نه ]راه[ گمراهان؛

حال به محتواي جمله جمله اين عبارت هاي نماز با دقت فكر كنيم و آن وقت ببينيم نماز به ما زندگي و حيات مي بخشد يا نه؟

ما يگانه پرستي خدا را به جان بخريم و دست از دوگانه و چندگانه پرستي برداريم.

ما مالك حقيقي هستي را خدا بدانيم و بس؛ جزا دهنده دنيا و آخرت فقط خداست و بس، فقط خدا را پرستش كنيم و از او كمك بخواهيم و هدايت به راهي را از خدا بخواهيم كه راه نعمت



[ صفحه 27]



يافتگان و به مقصود رسيدگان باشد،

نه هر راهي را كه غضب خدا در آن راه هست.

نماز انسانها را به پاكي دعوت مي كند؛

نماز انسانها را به درستي دعوت مي كند؛

نماز انسانها را به نيكي فرا مي خواند؛

نماز انسان ها را به دوري از هر زشتي دستور مي دهد؛

در يك كلام، نماز ما را به هر آنچه در اين عالم خوبي هست دعوت مي كند. بنابراين در زندگي مان در اين دنيا تأثيري ندارد؟!

يقينا وقتي زندگي ما در اين دنيا آباد شد، در آخرت هم انشاء الله آباد خواهد بود.

پس نتيجه آن كه: همه چيز ما نماز است!