ابن عبيده خداء نقل مي كند كه: با حضرت باقر عليه السلام بودم، مركبم گم شد. امام عليه السلام فرمود: «دو ركعت نماز بگزار و بعد بگو: «خداوندا! تو كه گمشده را باز مي گرداني و از گمراهي به هدايت مي آوري، گمشده ام را به من باز گردان، كه آن از احسان و بخشش توست.»

بعد فرمود: «اي اباعبيده! پيش آي و سوار شو.»

با حضرت سوار شدم، همچنان كه راه مي پيمودم در راه سياهيي به چشم ما خورد، امام عليه السلام فرمود: «اين شتر توست.» چون دقت كردم ريافتم كه شتر من است.