مردي از باديه نشينان خدمت حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم آمد، ايستاد و گفت: پدر و مادرم فداي تو باد يا رسول الله! ما در باديه مي باشيم و دوريم از مدينه و نمي توانيم هر جمعه به نماز جمعه حاضر شويم. پس دلالت كن مرا بر عملي كه چون آن را به جا آورم فضيلت نماز جمعه را دريابم و چون به اهل و قبيله برگردم ايشان را نيز بياموزم.

حضرت فرمود كه: «چون روز بلند شود دو ركعت نماز بگزار، در ركعت اول بعد از حمد، هفت مرتبه سوره ي فلق و در ركعت دوم بعد از حمد، هفت مرتبه سوره ي ناس بخواند و بعد از سلام هفت مرتبه آية الكرسي بخواند، پس برخيز هشت ركعت ديگر بگزار به دو سلام و بنشين بعد از هر دو



[ صفحه 240]



ركعت از آن و تشهد بخوان و سلام بگو و چون چهار ركعت را تمام كردي، سلام بگو، و چهار ركعت ديگر نيز بدين طريق به جا آور و بخوان در هر ركعتي حمد يك مرتبه، سوره ي نصر يك مرتبه، سوره ي توحيد بيست و پنج مرتبه، و چون از تشهد و سلام فارغ شدي هفت مرتبه بخوان اين دعا را:

«يا حي يا قيوم يا ذا الجلال و الاكرام...»

پس حضرت فرمود: «به حق آن خداوندي كه مرا به راستي فرستاد سوگند كه، هر مؤمن و مؤمنه كه اين نماز را به جا آورد در روز جمعه، من ضامنم بهشت را براي او، و از جاي خود برنخيزد تا گناهانش و گناهان پدر و مادرش آمرزيده شود، و عطا فرمايد حق تعالي به او ثواب هر كه نماز كرد در اين روز شهرهاي مسلمانان، و بنويسند از براي او اجر كسي كه روزه گرفته و نماز گزارده در اين روز در مشرق و مغرب عالم، و حق تعالي به او عطا فرمايد آنچه را كه هيچ چشمي نديده و هيچ گوشي نشنيده باشد.»



[ صفحه 241]