ثقه الاسلام نوري، در دارالسلام از شيخ خود حاج ملا فتحعلي سلطان آبادي نقل كرده كه فرمود: عادت طريقه ي من بر آن بود كه هر كسي از دوستان اهل بيت را كه خبر فوتش را مي شنيدم دو ركعت نماز در شب دفن او براي او مي گزاردم، خواه آن ميت را بشناسم يا نشناسم.

و هيچ كس بر اين طريقه ي من مطلع نبود تا آن كه روزي يكي از دوستان، مرا در راهي ملاقات كرد و گفت: ديشب خواب ديدم فلان شخص را كه در اين ايام وفات كرده و پرسيدم از حال او و آنچه بر او گذشته بعد از مردن، گفت: من در سختي و بلا بودم و حال كارم به عقاب بود، الا آن كه دو ركعت نمازي كه فلاني خواند - و اسم شما را برد - آن دو ركعت نماز مرا از عذاب نجات داد، خدا رحمت كند پدرش را به اين احساني كه از او به من رسيد.

مرحوم حاج ملا فتحعلي فرمود: آنگاه آن شخص از من پرسيد كه آن نماز چه نمازي بود؟



[ صفحه 227]



پس من او را خبر دادم به طريقه ي مستمره خود براي اموات و نيز از چيزهايي كه نافع است براي وحشت قبر آن كه ركوع نماز را كامل و تمام كند چنان كه از حضرت امام محمدباقر عليه السلام مروي است كه كسي كه تمام كند، ركوع خود را داخل نشود او را وحشتي در قبرش.

و نيز آن كه در هر روزي صد مرتبه بگويد: «لا اله الا الله الملك الحق المبين» تا بوده باشد براي او اماني از فقر و از وحشت قبر، و بكشد به سوي خود توانگري را، و گشوده شود درهاي بهشت چنان كه در خبر وارد شده است.

و نيز آن كه بخواند سوره ي يس را پيش از آن كه بخوابد و آن كه بخواند نماز ليلة الرغائب را.

از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه: «بسا باشد كه ميت در تنگي و شدتي بوده باشد و حق تعالي به او وسعت دهد و تنگي از او بردارد، پس به او گويند اين فرح كه تو را روي داد به سبب نمازي است كه فلان برادر مؤمن براي تو انجام داد.»



[ صفحه 228]