از جمله نمازهاي معروف باران، نمازي است كه مرحوم آية الله سيد محمدتقي خوانساري در دوره حضور



[ صفحه 222]



انگليسي ها در قم برگزار كرد و سبب نزول باران شد و خارجي ها به شدت تحت تاثير قرار گرفتند.

آنچه رحمت الهي را جلب مي كند، شكسته دلي، خضوع، خلوص و توبه ي مردم و توجه آنان به سوي پروردگار است. گاهي خدا از روي ترحم و رحمت به حيوانات نيز ممكن است باران رحمت را بر همه، از جمله آدميان نازل كند.

در حديث است كه: حضرت سليمان عليه السلام با اصحاب خويش به سوي نماز باران مي رفتند. حضرت، مورچه اي را ديد كه يكي از پاهاي خود را به سوي آسمان بلند كرده و عرضه مي دارد:

خدايا! ما آفريده اي از آفريدگان توييم كه از روزي تو بي نياز نيستيم، ما را به خاطر گناهان بني آدم نابود مكن!

حضرت سليمان به همراهانش فرمود: «برگرديد! با دعاي ديگري غير از شما، سيراب شديد.»

امام صادق عليه السلام نيز فرمايد: «پيروان فرعون روزي پيش



[ صفحه 223]



او آمدند و گفتند: آب نيل خشك شده و هلاك خواهيم شد.

گفت: امروز برگرديد. شب خودش به ميان رود نيل رفت و دست به دعا برداشت و گفت: خدايا! مي داني كه مي دانم كه جز تو، كسي قدرت ندارد برايمان آب آورد، پس ما را آب برسان.

صبح، آب نيل دوباره جوشيد و جاري شد.