1- از آداب نماز جعفر طيار اين است كه در ركعت اول بعد از حمد، سوره ي زلزال و در ركعت دوم سوره ي عاديات و در ركعت سوم سوره ي نصر و در ركعت چهارم سوره ي توحيد خوانده شود.

2- مستحب است كه در سجده ي دوم ركعت چهارم، بعد از تسبيحات بگويد:

«يا من لبس العز و الوقار، يا من تعطف بالمجد و تكرم به يا من لا ينبغي التسبيح الا له، يا من احصي كل شي ء علمه، يا ذا النعمة و الطول، يا ذا المن و الفضل، يا ذا القدرة و الكرم، اسئلك بمعاقد العز من عرشك و منتهي الرحمة بكتابك و بأسمك الأعظم الأعلي و كلماتك التامات أن



[ صفحه 80]



تصلي علي محمد و آل محمد و افعل بي كذا و كذا»

سپس حاجت هايش را بگويد، به فارسي هم مي تواند حاجتش را درخواست كند.

3- بعد از فارغ شدن از نماز، مستحب است دعايي را كه شيخ طوسي و سيد بن طاووس از مفضل بن عمر نقل كرده اند بخواند.

مفضل مي گويد: اباعبدالله امام جعفر صادق عليه السلام را ديدم نماز جعفر طيار را مي خواند و دست هايش را بلند كرد و به اين دعا خدا را خواند: «يا رب يا رب» تا نفس قطع شد، «يا رحيم يا رحيم» تا نفس قطع شد، «يا رحمان يا رحمان» هفت مرتبه، «يا ارحم الراحمين» هفت مرتبه سپس گفت:

«اللهم اني افتتح القول بحمدك و انطق بالثناء عليك و امجدك و لا غاية لمدحك و اثني عليك



[ صفحه 81]



و من يبلغ غاية ثنائك و امد مجدك و اني لخليقتك كنه معرفة مجدك و اي زمن لم تكن ممدوحاً بفضلك موصوفاً بمجدك عواداً علي المذنبين بحلمك تخلف سكان ارضك عن طاعتك و كنت عليهم عطوفاً بجودك جواداً بفضلك عواداً بكرمك يا لا اله الا انت المنان ذو الجلال و الاكرام.»

سپس حضرت به من فرمود: «اي مفضل! اگر حاجت مهمي داري اين نماز را به جا آور و با اين دعا (خدا را) بخوان و حاجتت را (از خدا) بخواه كه خدا ان شاء الله بر آورده مي كند و به او اطمينان است.»

نماز جعفر طيار را مي توان به نيابت براي مردگان و شهدا خواند و همچنين مي تواند بدون نيابت ثوابش را هديه كرد. هديه كردن ثواب نماز به روح اموات و شهداء، هم درجات آنها را زيادتر مي كند و هم اجر خود انسان را



[ صفحه 82]



بيشتر مي گرداند و هر چه هديه شونده مقامش بالاتر باشد، اجر هديه كننده بيشتر مي شود.

اين نماز را به حساب نوافل شبانه روزي مي توان گذارد، يعني نافله را به اين طريق مي توان به جا آورد.

در حديث رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم آمده است: «در مقام كسي كه نماز جعفر گزارد، اگر بر او مثل ريگ بيابان و كف دريا گناه باشد كه مي آمرزد مر او را حق تعالي.»



[ صفحه 83]