اين نماز، چهار ركعت است كه دو سلام دارد (دو تا دو ركعتي).

در هر ركعتي حمد و سوره مي خواند، سپس پانزده مرتبه مي گويد: «سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اكبر.»

و همين تسبيح را ده مرتبه در ركوع و همچنين ده مرتبه بعد از سر برداشتن از ركوع و همچنين ده مرتبه در سجده ي اول و ده مرتبه بعد از سر برداشتن از آن و ده مرتبه در سجده دوم و ده مرتبه بعد از سر بلند نمودن تسبيحات را مي گويد.

پس در هر ركعتي هفتاد و پنج مرتبه و مجموع آنها (در تمام چهار ركعت) سيصد تسبيح مي شود.



[ صفحه 78]



حال اگر كسي مي خواهد نماز جعفر را بخواند، اما فرصت كافي براي گفتن تمام سيصد مرتبه ذكر تسبيحات اربعه را ندارد، مي تواند به همان مقدار كه فرصت دارد بخواند و مابقي را پس از اتمام نماز، در هر حالتي كه بود، به اميد ثواب بخواند و اگر اصلاً وقت براي گفتن تسبيحات اربعه ندارد، مي تواند دو نماز دو ركعتي به نيت جعفر بخواند و ذكرهاي تسبيحات اربعه را بعد از نماز در حال راه رفتن و يا در محيط كار به اميد ثواب بگويد و يا اگر فرصتش به مقداري است كه فقط مي تواند دو ركعت از نماز را به صورت كامل بخواند مي تواند آن دو ركعت را خوانده و بعد كه فرصت پيدا كرد، دو ركعت ديگر را بخواند. حال اگر تسبيحات اربعه را فراموش كرد بخواند، در صورتي كه محلش نگذشته باشد بايد آن را به جا آورد، اما اگر محل آن گذشته، نمازش صحيح است، ولي بايد بعد از نماز هر مقداري را كه فراموش كرد به اميد ثواب قضا كند.



[ صفحه 79]