شيخ حسن بن مثله جمكراني مي گويد:

من شب سه شنبه هفدهم ماه مبارك رمضان سال 393 و به قولي 373 در خانه خود خوابيده بودم كه ناگاه جماعتي از مردم به در خانه ي من آمدند و مرا از خواب بيدار كردند و گفتند: برخيز و طلب مهدي - صلوات الله عليه - را اجابت كن كه تو را مي خواند.

آنها مرا به محلي كه اكنون «مسجد جمكران» است آوردند. نگاه كردم، تختي ديدم كه فرشي نيكو بر آن تخت



[ صفحه 66]



گسترده شده و جواني سي ساله بر آن تخت تكيه بر بالش كرده و پيري هم پي او نشسته است. آن پير، حضرت خضر عليه السلام بود، پس آن پير مرا بنشاند.

حضرت مهدي - ارواحنا فداه - مرا به نام خود خواند و فرمود: برو به حسن مسلم كه در اين زمين كشاورزي مي كند بگو كه اين زمين شريفي است و حق تعالي آن را از زمين هاي ديگر برگزيده است و ديگر نبايد در آن كشاورزي كنند.

حسن مثله گفت: سيدي و مولاي! لازم است كه من دليل و نشانه اي داشته باشم، والا مردم حرف مرا قبول نمي كنند.

آقا فرمودند: تو برو و آن رسالت را انجام بده ما خودمان نشانه هايي بر آن قرار مي دهيم.

پيش سيد ابوالحسن برو و به او بگو، حسن مسلم را احضار كند و سود چند ساله را كه از زمين به دست آورده است وصول كند و با آن پول، مسجد را بنا كند و به مردم بگو به اين مكان رغبت كنند و آن را عزيز دارند و چهار ركعت



[ صفحه 67]



نماز در آن گزارند.

- دو ركعت اول به نيت نماز تحيت مسجد است، كه در هر ركعت آن يك مرتبه سوره ي حمد و هفت مرتبه سوره ي توحيد خوانده مي شود و در حالت ركوع و سجود هم هفت مرتبه ذكر را تكرار كنند.

- دو ركعت به نيت نماز امام صاحب الزمان (عج) خوانده مي شود. بدين صورت كه سوره ي حمد را شروع مي كنيم و چون به آيه ي «اياك نعبد و اياك نستعين» مي رسيم، اين آيه ي شريفه را صد مرتبه تكرار مي كنيم و بعد از آن بقيه ي سوره ي حمد را مي خوانيم، بعد از پايان حمد سوره ي توحيد را يك بار مي خوانيم و به ركوع مي رويم. ذكر ركوع را هفت مرتبه پشت سر هم تكرار مي كنيم و ذكر هر كدام از سجده ها نيز هفت مرتبه است. ركعت دوم نيز به همين گونه است. چون نماز به پايان برسد و سلام داده شود يك بار گفته مي شود «لا اله الا الله» و به دنبال آن تسبيحات حضرت زهرا عليهاالسلام خوانده شود و بعد از آن به سجده رفته و صد بار مي گوييم: «اللهم صل علي محمد و آل محمد.»



[ صفحه 68]