محمد بن علي حلبي روز جمعه خدمت حضرت امام صادق عليه السلام شرفياب شد و سؤال كرد: مي خواهم مرا عملي تعليم فرمايي كه بهترين اعمال باشد در اين روز!

حضرت فرمود: «من نمي دانم كسي را كه بزرگ تر باشد نزد رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم از حضرت فاطمه عليهاالسلام و نمي دانم چيزي را افضل از آنچه تعليم كرد پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم به فاطمه عليهاالسلام كه فرمود: «هر كه صبح كند در روز جمعه، سپس غسل كند و قدم ها را بگستراند و چهار ركعت نماز كند، به دو سلام و بخواند در ركعت اول بعد از حمد، توحيد پنجاه مرتبه و در ركعت دوم بعد از حمد، و العاديات پنجاه مرتبه و در ركعت سوم بعد از حمد، اذا زلزلت پنجاه مرتبه و در



[ صفحه 57]



ركعت چهارم بعد از حمد، اذا جاء نصرالله پنجاه مرتبه و اين سوره ي نصر است و آخرين سوره اي است كه نازل شده و چون از نماز فارغ شود، اين دعا را بخواند:

«الهي و سيدي من تهيأ او تعبا او اعد او استعد لوفادة الي مخلوق رجاء رفده و فوائده و نائله و فواضله و جوايزه فاليك يا الهي كانت تهيئتي و تعبيتي و اعدادي رجاء رفدك و معروفك و نائلك و جوائزك فلا تحرمني ذلك، يا من لا يخيب عليه مسألة السائل و لا تنقصه عطية نائل فاني لم اتك بعمل صالح قدمته و لا شفاعة مخلوق رجوته، اتقرب اليك بشفاعة محمد و اهل بيته صلواتك عليهم اجمعين، ارجوا عظيم عفوك الذي عفوت به علي



[ صفحه 58]



الخاطئين عند عكوفهم علي المحارم فلم يمنعك طول عكوفهم علي المحارم ان عدت عليهم بالمغفرة و انت سيدي العواد بالنعماء و انا العواد بالخطاء، اسئلك بمحمد و آله الطاهرين ان تغفر لي الذنب العظيم، فانه لا يغفر ذنبي العظيم الا العظيم، يا عظيم يا عظيم يا عظيم يا عظيم يا عظيم يا عظيم يا عظيم؛

اي معبودم و اي آقايم! هر كسي مهيا و مجهز و آماده و توشه برگرفته است، تا به اميد صله و عطا و بهره و عطيه و بخشش و جايزه اي نزد مخلوقي برود.

پس مهيا شدنم، و مجهز بودنم، و آمادگيم و توشه برگرفتنم، به اميد بهره هايت و نيكي شناخته شده ات، و عطيه مطلوبت و جايزه هايت، به سوي توست، اي معبودم! پس اي آن كه درخواست درخواست كننده اي نزد او ضايع نشد، و بخشش خواهنده اي در او كاستي پديد نياورد، مرا



[ صفحه 59]



محروم مفرما، چرا كه من با عمل صالحي كه قبلاً انجام داده ام و يا شفاعت مخلوقي كه اميد بدو بسته ام، و تقرب بدو جسته ام، نزد تو نيامده ام، جز به شفاعت محمد و خاندانش - كه درود تو بر او و خاندان پاكش باد - به درگاه تو آمده ام و اميدوار به عفو و بخشش بزرگت، كه بر خطاكاراني كه محرمات تو را انجام داده اند، وعده داده اي مي باشم. آنگونه كه پافشاري طولاني آنان در انجام امور حرام، تو را از بخشش و جود به آنان باز نداشت و تو اي آقاي من! بسيار نعمت دهنده اي و من بسيار خطاكارم، به حق محمد و خاندان پاكش از تو مي خواهم، كه گناه بزرگم را ببخشايي؛ چرا كه گناه بزرگ را جز بزرگ نمي بخشد. اي بزرگ! اي بزرگ! اي بزرگ! اي بزرگ! اي بزرگ! اي بزرگ!»