امام صادق عليه السلام فرمود: «ميان مغرب و عشاء دو ركعت نماز بخواند، در ركعت اول بعد از حمد اين آيه را بگويد:



[ صفحه 43]



«و ذا النون اذ ذهب مغاضباً فظن ان لن نقدر عليه فنادي في الظلمات ان لا اله الا انت سبحانك اني كنت من الظالمين فاستجبنا له و نجيناه من الغم و كذلك ننجي المؤمنين؛

و ذوالنون (صاحب ماهي، منظور يونس پيغمبر است) چون خشمگين رفت پنداشت هرگز بر او تنگ نخواهيم گرفت. پس در ظلمات ندا كرد: جز تو خداي نيست، تو منزهي، همانا من از ستمكارانم. پس او را اجابت كرديم و از غم رهايي اش داديم و مؤمنين را چنين رها مي گردانيم.»

و در ركعت دوم بعد از حمد، آيات زير را:

«و عنده مفاتح الغيب لا يعلمها الا هو و يعلم ما في البر و البحر و ما تسقط من ورقة الا يعلمها و لا حبة في ظلمات الأرض و لا رطب و لا يابس الا في كتاب مبين؛



[ صفحه 44]



و كليدهاي غيب نزد اوست و جز او كسي آن را نمي داند و آنچه در خشكي و درياست مي داند و برگي بر زمين نمي افتد و هيچ دانه اي در تاريكي هاي زمين نيست، مگر كه از آن آگاه است. و تر و خشكي نيست مگر كه در كتاب روشن ثبت افتاده است.»

بعد دست ها را به قنوت برداشته و اين دعا را مي خواني

«اللهم اني اسئلك بمفاتح الغيب التي لا يعلمها الا انت ان تصلي علي محمد و آل محمد و ان تفعل بي كذا و كذا.»

و به جاي اين كلمات حاجات خود را به هر زباني كه بتواند از خدا بخواهد، و پس از آن بگويد:

«اللهم انت ولي نعمتي و القادر علي طلبتي تعلم حاجتي فاسئلك بحق محمد و آله عليه و عليهم السلام لما قضيتها لي؛



[ صفحه 45]



بارالها! تو را به اسرار غيبي ات، كه جز تو كسي آن را نمي داند، سوگند مي دهم كه بر محمد و دودمان او درود فرستي و درباره ي من چنين و چنان كني. بارالها! تو ولي نعمت مني و به برآوردن نياز من توانايي و حاجت مرا مي داني؛ سوگند به حق محمد و آل او، كه بر او و بر آنان درود باد كه حاجت مرا برآوري».

باز هم مي تواني حاجات خود را از خدا بخواهي، اميد است به آنچه مي خواهي برسي.



[ صفحه 46]