1- هشت ركعت به ترتيب نماز شب و سپس دو ركعت نماز شفع و آنگاه يك ركعت نماز وتر، كه با فضيلت ترين نماز شب، نماز وتر و شفع است و دو ركعت شفع برتر از وتر است.

2- براي نماز شب مي توان به نماز شفع و وتر اكتفا كرد، بلكه هنگام تنگي وقت مي توان تنها به نماز وتر اكتفا نمود.

3- وقت نماز شب از نيمه شب تا فجر صادق است، و هنگام سحر از ساير مواقع بهتر است و تمامي ثلث آخر شب سحر محسوب مي شود و افضل از آن خواندن نماز شب نزديكي هاي فجر است.

4- جايز است انسان نماز شب را نشسته بخواند، حتي



[ صفحه 37]



در حال اختيار. ولي اگر مي خواهد نشسته بخواند بهتر آن است كه هر دو ركعت نشسته را يك ركعت ايستاده حساب كند. بنابراين بايد هشت بار دو ركعت نشسته و هر دو ركعت به يك سلام كه جمعاً شانزده ركعت مي شود به نيت نماز شب بخواند و دوباره دو ركعت هر دو ركعت به يك سلام به نيت نماز شفع و دو بار يك ركعت هر يك ركعت به يك سلام به نيت نماز وتر، ولي در حال اضطرار و مريض همان يازده ركعت كفايت مي كند.

5- شخص مسافر مي تواند نماز شب را پيش از نيمه شب بخواند.

6- جواني كه مي ترسد خواب بماند و نماز شب از او فوت شود مي تواند نماز شب را پيش از نيمه ي شب بخواند.

7- كساني كه براي خواندن نماز شب بعد از نيمه ي شب عذري دارند، مانند پيرمردان و يا كسي كه از سرد شدن هوا مي ترسد و يا از جنب شدن در خواب مي ترسد و... مي توانند نماز شب را قبل از نيمه شب بخوانند.



[ صفحه 38]



8- خواندن سوره در ركعت هاي نماز شب لازم نيست و مي تواند فقط به خواندن سوره ي حمد اكتفا كند. همچنين قنوت در ركعت هاي دوم مستحب است و مي تواند بدون قنوت بخواند.

9- نماز وتر يك ركعت است، و مي شود آن را بدون قنوت به جاي آورد.

10- لازم نيست همه ي يازده ركعت را در يك مجلس بخواند، بلكه مي تواند در دو سه نوبت بخواند، بلكه تفريق افضل است، همان طور كه رسول خدا تهجد مي كرد.

11- مستحب است كه نماز شب را بلند بخواند تا اگر از خانواده اش كسي مي خواهد براي نماز برخيزد بيدار شود، چنانچه در روايت است و شهيد و ديگران نيز تصريح به استحباب جهر نموده اند. بديهي است كه استحباب بلند خواندن نماز شب در جايي است كه امن از ريا و سمعه باشد و اگر خداي ناخواسته خوف ريا و سمعه در بلند خواندن باشد بايد آهسته بخواند.



[ صفحه 39]