1- تمام نمازهاي مستحبي به صورت دو ركعتي خوانده مي شوند، مگر نماز وتر در نافله ي شب، كه يك ركعت است، و نماز اعرابي، كه به صورت يك دو ركعتي و دو چهار ركعتي خوانده مي شود.

2- در نمازهاي مستحبي غير از چند نماز، خواندن سوره واجب نيست.

3- شكستن نمازهاي مستحبي حتي از روي اختيار جايز است.

4- زياد كردن ركن (مانند ركوع) از روي سهو نمازهاي مستحبي را باطل نمي كند.

5- در نماز مستحب شك ميان ركعت اول و دوم، نماز



[ صفحه 32]



را باطل نمي كند و نمازگزار مي تواند بنا را بر هر كدام بگذارد.

6- نمازهاي نافله را مي شود نشسته خواند، ولي بهتر است كه دو ركعت نماز نافله ي نشسته را يك ركعت حساب كند.

7- نافله ي ظهر و عصر را در سفر نبايد خواند، ولي نافله ي عشاء را به اين نيت كه شايد مطلوب باشد مي تواند به جا آورد.

8- براي نمازهاي واجب، بهتر است انسان به مسجد برود، ولي درباره ي نوافل چنين دستوري نيست.

9- انجام كم و زياد كردن سهوي در نمازهاي مستحبي سجده ي سهو ندارد.

10- اگر نماز مستحب را كسي در وقتش نتوانست بخواند، قضاي آن را مي تواند انجام دهد.

11- نماز مستحبي را مي شود در حال راه رفتن و سواري خواند و اگر انسان در اين دو حال نماز مستحبي



[ صفحه 33]



بخواند لازم نيست رو به قبله باشد.

12- نمازهاي مستحبي را مي توان در حال ايستاده، نشسته، خوابيده، موقع راه رفتن و... به جا آورد كه در اين صورت براي ركوع و سجده مي توان با سر اشاره كرد، البته بايد رو به قبله بودن در حد امكان رعايت شود.

13- در نمازهاي مستحبي، آرامش بدن شرط نيست و اگر سهواً ركني اضافه يا كم شود باطل نمي شود.

14- نمازهاي مستحبي را مي شود نذر كرد، كه بعد مي توان آن را در حالت نشسته و يا ايستاده و در حال راه رفتن به جا آورد، اما از ابتدا نمي تواند نذر كند كه نماز مستحبي را مثلاً نشسته به جا خواهم آورد. امام مي فرمايد: «اين گونه نذر كردن محل اشكال است.»

طبق حديث، خداوند به فرشتگان مباهات كرده و مي فرمايد: «به بنده ام بنگريد چيزي را كه بر او واجب نكرده ام قضا مي كند.»



[ صفحه 34]