پيامبر خدا (ص) فرمودند: «جبرييل - ميكاييل، اسرافيل، عزراييل، هر كدام با هشتاد هزار ملك نزد من آمدند و گفتند:

اي محمد! خداوند تو را سلام مي رساند و مي فرمايد: به امت خود بگوي: هر كس بميرد در حاليكه به جماعت حاضر نمي شده، بوي بهشت به او نرسد، ولو اينكه خير او بيشتر از اعمال اهل زمين باشد. من آن اعمال را از او به هيچ وجه قبول نمي كنم. اي محمد! كسي كه ترك جماعت كرده، نزد من ملعون است و همچنين نزد ملايكه و در كتاب هاي آسماني تورات، انجيل، زبور، فرقان، هم مورد لعن الهي است، و شخصي كه تارك جماعت باشد صبح و عصر را طي كند، در حالي كه در لعنت خدا به سر مي برد.



[ صفحه 85]



اي محمد! دعاي تارك جماعت را مستجاب نمي كنم، و رحمتم را بر او نازل نمي گردانم و آنها يهودان امت خود خواهند بود، اگر آنها مريض شدند عيادت شان مكنيد، و چنان چه مردند، آنها را تشييع جنازه نكنيد و روي زمين مبغوض تر از تارك جماعت نزد من نيست.

اي محمد! امر نمودم هر صاحب روح و نفسي را كه لعن كند بر تارك جماعت و تارك جماعت بدتر است از شرابخوار، و انسان احتكاركننده و انسان خونريز، و انسان رباخوار، تارك جماعت نصيبي از بهشت براي او نيست و بدتر است از كسي كه نبش قبر مي كند و كسي كه دروغگو و سخن چين مي باشد، و بدتر است از مردي كه خود را شبيه زنان زمان مي كند و بدتر است از شهادت دهنده ي بر امر باطل.»



[ صفحه 86]



ابوذر (رض) گفت: «همانا امام جماعت تو در پيشگاه خداي تعالي شفيع توست، پس بي خرد و فاسق را شفيع خويش قرار مده.»