زمان رسول خدا (ص) بود، شور انقلاب



[ صفحه 42]



اسلامي و حكومت نوپاي اسلام در مدينه، از هر سو ديده مي شد، [به نقل امام باقر (ع)] شبي اميرمؤمنان علي (ع) از آغاز تا انجام به نماز ايستاد، هنگامي كه سپيده ي سحر دميد، آن حضرت مي بايست طبق معمول به مسجد برود و در نماز جماعت پيامبر (ص) شركت نمايد؛ ولي به خاطر بي خوابي شب، نماز صبح را در خانه خواند و پس از نماز، خواب او را فراگرفت.

پيامبر (ص) آن صبح، حضرت علي (ع) را در مسجد نديد، بعد از نماز، نزد فاطمه (س) آمد.

فاطمه (س) جريان را به عرض پيامبر (ص) رسانيد.

پيامبر (ص) فرمود: «آن پاداشي كه به خاطر نماز جماعت صبح، به او مي دادند، و از او فوت شد، بهتر است از تمام نمازهايي كه در آن شب خوانده است.»



[ صفحه 43]



علي (ع) وقتي صداي پيامبر (ص) را شنيد، از خواب بيدار شد. پيامبر (ص) به علي (ع) فرمود:

«كسي كه نماز صبح را با جماعت بخواند، گويا همه ي شب در حال ركوع و سجود به سر برده است»