دعاي مخصوص ماه شعبان


31. امام زين العابدين عليه السلام: دعاي زير را در هر روز ماه شعبان هنگام زوال، و نيز در شب نيمه ي آن مي خواندند:

اللهم صل علي محمد و آل محمد، شجرة النبوة، و موضع الرسالة، و مختلف الملائكة، و معدن العلم، و أهل بيت الوحي، اللهم صل علي محمد و آل محمد الفلك الجارية في اللجج الغامرة، يأمن من ركبها، و يغرق من تركها، المتقدم لهم مارق، و المتأخر عنهم

خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست؛ همانان كه شاخسار پيامبري اند، و جايگاه رسالت، و محل رفت و آمد فرشتگان، و سرچشمه ي دانش، و خاندان وحي. خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست؛ همانان كه كشتي روانند در گرداب هاي بي پايان. هر كه دراين كشتي درآيد، ايمني مي يابد؛ و هر كه آن را رها سازد، غرق مي گردد. هر كه از آنان پيشي گيرد از دين خارج مي شود؛ و هر



[ صفحه 41]



زاهق، و اللازم لهم لا حق، اللهم صل علي محمد و آل محمد الكهف الحصين، و غياث المضطر المستكين، و ملجأ الهاربين، و عصمة المعتصمين، اللهم صل علي محمد و آل محمد صلاة كثيرة تكون لهم رضي، و لحق محمد و آل محمد أداء و قضاء بحول منك و قوة يا رب العالمين، اللهم صل علي محمد و آل محمد الطيبين الأبرار الأخيار، الذين أوجبت حقوقهم و فرضت طاعتهم و ولايتهم. اللهم صل علي محمد و آل

كه از آنان بازماند، نابود مي گردد؛ و هر كه با ايشان همراه شود، به مقصد مي رسد. خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست؛ همانان كه پناهگاه امن مردمند، و فريادرس گرفتار درمانده، و پناه گريختگان، و نگهدار پناه جويان. خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست؛ درودي فراوان كه آنان را خشنود كند و سبب شود تا به ياري و نيروي تو، اي پروردگار جهانيان، حق اين خاندان را پاس داريم و به جاي آوريم. خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست؛ همان خاندان پاك و نيك و برگزيده كه بر مردم واجب كرده اي تا حقشان را پاس دارند و از آنان فرمان برند و دوستشان بدارند. خدايا! بر محمد و خاندانش درود



[ صفحه 42]



محمد و اعمر قلبي بطاعتك و لا تخزني بمعصيتك، و ارزقني مواساة من قترت عليه من رزقك بما وسعت علي من فضلك و نشرت علي من عدلك، و أحيني تحت ظلك، و هذا شهر نبيك سيد رسلك، شعبان الذي حففته منك بالرحمة و الرضوان، الذي كان رسول الله صلي الله عليه و آله يدأب في صيامه و قيامه، في لياليه و أيامه، بخوعا لك في إكرامه و إعظامه إلي محل حمامه، اللهم فأعنا علي الاستنان بسنته فيه، و نيل

فرست و چنان كن كه دلم از تو فرمان پذيرد تا آباد شود، نه آن كه با نافرماني ات رسوا گردم. به من توفيق بخش تا با بهره گيري از بخشش فراگيرت و به پاس عدالتي كه بر سرم گسترده اي، با كسي كه روزي اش را تنگ و محدود ساخته اي، ياري و غمخواري كنم؛ و در سايه سار [رحمت] خويش زنده ام بدار. و اين ماه، ماه پيامبر توست كه برترين پيامبرانت هموست. اين ماه، شعبان است كه گرداگردش را با رحمت و خشنودي خويش فراگرفته اي. اين، همان ماه است كه پيامبر خدا كه درود بر او و خاندانش باد بسي مي كوشيد در آن روزه بگيرد و شبها سازد. و روزهايش را با عبادت سپري و براي فروتني به درگاه تو آن را گرامي و بزرگ مي شمرد؛ و تا هنگام مرگ چنين مي كرد. خدايا! ما را ياري كن تا در اين ماه به شيوه ي او رفتار



[ صفحه 43]



الشفاعة لديه، اللهم واجعله لي شفيعا مشفعا، و طريقا إليك مهيعا، و اجعلني له متبعا، حتي ألقاك يوم القيامة عني راضيا، و عن ذنوبي غاضيا، قد أوجبت لي منك الرحمة و الرضوان، و أنرلتني دار القرار و محل الأخيار. [1] .

كنيم و نزد وي به شفاعتش دست يابيم. خدايا! او را شفيع من گردان و شفاعتش را بپذير! و او را راه هموار من به سوي خويش ساز! و مرا دنباله رو او گردان تا آن گاه كه در روز قيامت ديدارت كنم، بدان گونه كه از من خشنود باشي و از گناهانم چشم پوشي و رحمت و خشنودي ات را بر من واجب شماري و مرا در سراي جاودانگي و جايگاه خوبان منزل دهي.



[ صفحه 44]




پاورقي

[1] مصباح المتهجد، ص 828.


بازگشت