29. امام صادق عليه السلام، در جواب يكي از پيروانش كه از فقر و تنگدستي به وي شكايت آورد و گفت كه در طلب روزي ديار به ديار مي گردد ولي جز فقر روزافزون نصيبش نمي شود، فرمود: هنگامي كه نماز عشا را به جاي آوردي، با آرامي و وقار بگو:

اللهم إنه ليس لي علم بموضع رزقي، و إنما أطلبه بخطرات تخطر علي قلبي، فأجول في طلبه البلدان، فأنا فيما أطلب كالحيران، لا أدري أفي سهل هو أم

خدايا! من نمي دانم كه روزي ام در كجا نهاده شده و آن را چنان كه به قلبم خطور مي كند، مي طلبم، و در طلب آن ديار به ديار مي گردم، و همانند يك سرگشته و حيران در جستجوي آن هستم؛ نمي دانم آيا در صحراست



[ صفحه 35]



في جبل، أم في أرض أم في سماء، أم في بر أم في بحر، و علي يدي من، و من قبل من، و قد علمت أن علمه عندك و أسبابه بيدك، و أنت الذي تقسمه بلطفك و تسببه برحمتك، اللهم فصل علي محمد و آله، واجعل يا رب رزقك لي واسعا، و مطلبه سهلا، و مأخذه قريبا، و لا تعنني بطلب ما لم تقدر لي فيه رزقا، فإنك غني عن عذابي و أنا فقير إلي رحمتك، فصل علي محمد و آله، وجد علي عبدك بفضلك، إنك ذو فضل عظيم.

يا كوه؟ در زمين است يا آسمان؟ در خشكي است يا دريا؟ به دستان چه كسي است و در نزد كيست؟ ولي بي گمان مي دانم كه علم آن در نزد تو و اسبابش هر چه هست به دست توست و تويي كه به لطف خود آن را تقسيم و به رحمتت فراهم مي كني. خداوندا! پس بر محمد و خاندانش درود فرست و روزي ات را بر من - اي پروردگار من - گسترده و جستجوي آن را آسان و از جايگاه نزديك قرار ده، و مرا در طلب آنچه كه براي من مقدر نكرده اي، به رنج و مشقت مينداز كه تو از رنج و عذاب من بي نيازي و من به رحمت تو نيازمندم، پس بر محمد و آل محمد درود فرست و به فضل خويش بر بنده ات كرم و بخشش كن كه تو



[ صفحه 36]



صاحب فضل بسيار هستي.

راوي مي گويد: پس از كوتاه زماني، فقر او زدوده شد و حالش خوش گشت. [1] .



[ صفحه 37]