در كتاب تنبيه الغافلين از ابن عمر روايت شده است كه: شاهد بودم كه مردي نزد رسول خدا صلي الله عليه و آله آمد و گفت: «اي رسول خدا! سرمايه ام اندك است».

پيامبر فرمود: «چرا درود فرشتگان و تسبيح آفريدگان و مايه ي روزي مردم را به ياري نمي گيري؟»



[ صفحه 126]



گفت: «آن چيست اي رسول خدا؟»

فرمود: «سبحان الله و بحمده، سبحان الله العظيم، أستغفرالله» مائة مرة ما بين طلوع الفجر الي أن تصلي صلاة الغداة، تأتيك الدنيا صاغرة راغمة. [1] .

«منزه است خداوند و ستودني؛ منزه است خداي بزرگ؛ از او آمرزش مي جويم»؛ اين ذكر را صد بار از سر بر زدن سپيده تا (پايان يافتن وقت) نماز صبح ادا كن تا دنيا فروتنانه و ناگزير به سويت آيد».