امام باقر عليه السلام فرمودند: مردي نزد پيامبر صلي الله عليه و آله آمد و گفت: «اي رسول خدا! من عيالوار و بدهكار و سخت احوالم. مرا دعايي بياموز كه با آن خدا را فراخوانم تا مرا چندان روزي دهد كه هم وامم را بپردازم و هم خانواده ام را تأمين كنم».

پيامبر فرمود: «اي بنده ي خدا! وضو ساز و حق هر اندام را در وضويت به خوبي ادا كن و سپس دو ركعت نماز بگزار و در آن ركوع و سجده اي كامل به جاي آور و آن گاه بگو: «يا ماجد يا واحد يا كريم يا دائم، أتوجه اليك بمحمد نبيك نبي الرحمة صلي الله عليه و آله - يا محمد يا رسول الله، اني أتوجه بك الي الله ربك و ربي و رب كل شي ء - أن تصلي علي محمد و أهل بيته، و أسألك نفحة كريمة من نفحاتك، و فتحا يسيرا و رزقا واسعا، ألم به شعثي و أقضي به ديني و أستعين به علي عيالي.

اي بزرگوار، اي يگانه، اي كرامت بخش، اي جاودانه! به تو روي مي آورم به واسطه ي محمد، پيامبرت، كه پيامبر رحمت است - اي محمد، اي رسول خدا! هر آينه به واسطه ي تو به خدا روي مي آورم كه پروردگار تو و من و هر چيز است - كه بر محمد و خاندانش درود فرستي؛ و از تو بخششي كريمانه از بخشش هايت و گشايشي آسان بخش و روزي اي گسترده خواهانم تا با آن، آشفتگي ام را سامان دهم و وامم را بپردازم و نياز خانواده ام را تأمين كنم.» [1] .