افراد مست نمي توانند مشغول اداي فريضه ي نماز شوند و نماز آنها در اين حال باطل است. فلسفه ي آن هم روشن است، زيرا نماز گفتگوي بنده و راز و نياز او با خدا است و بايد در نهايت هوشياري انجام گردد و افراد مست از اين مرحله دور و بيگانه اند.

خداوند در قرآن كريم مي فرمايد: «يا ايها الذين امنوا لا تقربوا الصلوة



[ صفحه 114]



و أنتم سكري حتي تعلموا ما تقولون؛ [1] .

اي كساني كه ايمان آورده ايد! در حالي كه مست هستيد به نماز نزديك نشويد تا بدانيد چه مي گوييد.»

در آيه ي فوق، نماز خواندن در حال مستي را ممنوع كرده، و بعد در سوره ي مائده تضاد آن را بيان مي كند. البته با توجه به اين كه اوقات پنجگانه ي نماز، مخصوصا در آن زمان كه معمولا در پنج وقت انجام مي شد، فاصله ي چنداني با هم ندارند، خواندن نماز در حال هوشياري لازمه اش اين است كه در فاصله ي اين اوقات از نوشيدن مايعات مست كننده به كلي صرفنظر شود، زيرا غالبا مستي آن تا موقع نماز ادامه مي يابد و حالت هوشياري پيدا نمي شود، بنابراين حكم آيه ي فوق يك تحريم هميشگي و مستمر است. نمازگزار بهتر است در حال كسالت و كمي توجه نماز بخواند، زيرا حالت فوق به صورت ضعيف در او وجود دارد و شايد به همين جهت است كه در روايتي از امام باقر عليه السلام نقل شده كه فرمود: «در حالتي كه كسل يا چرت آلود يا سنگين هستيد مشغول نماز نشويد، زيرا خداوند مؤمنان را از نماز خواندن در حال مستي نهي كرده است.» [2] .

و امام باقر عليه السلام مي فرمايد: «كسي كه شراب (مست كننده) بياشامد، نمازش تا چهل روز مقبول نخواهد بود و اگر در اين مدت نماز را ترك كند دو برابر عذاب و عقاب خواهد شد.» [3] .



[ صفحه 115]