كسالت و تنبلي صفت مذمومي است، و مانع كمال نمازگزار مي شود، و سبب مي شود نماز نمازگزار مقبول درگاه الهي واقع نشده و انسان با اين حال به معراج نمي رود.

در حديثي امام علي عليه السلام فرمود: در حال كسالت و چرت زدن نماز نخوانيد.

و در حديث ديگر از امام رضا عليه السلام آمده است: چون خواستي به نماز بايستي با حال كسالت، خواب آلودگي، شتاب و لهو و بازي نايست؛ بلكه با آرامش و وقار نماز را به جاي آور. [1] .

نمازگزار واقعي دچار كسالت و تنبلي نمي شود. سعي مي كند نماز را با حال خشوع و شادابي برپا كند و با تمرين زياد در حال نماز مانع كسالت و تنبلي مي شود.

اگر كسي با فكري گرفتار و روحيه اي كسل و سست وارد نماز بشود، قطعا



[ صفحه 106]



در محيط كار باز اين روحيه به سراغ او مي آيد و مانع ارتقاء بهره وري مي شود.