انتظار نماز كشيدن فوايد زيادي دارد، انسان را در طول روز از خطرات و گناهان و شيطان حفظ مي كند، در انتظار، عشق به خدا نهفته است. از نماز صبح تا ظهر و عصر و تا مغرب و عشاء هر كدام تجديد پيمان هاي متعددي مي باشد.

از معصوم عليه السلام آمده: انتظارنماز بعد از نماز گنجي است از گنج هاي بهشت.

انتظار كشيدن نماز بعدي ثواب دارد، ولي تشنگان نماز لحظه لحظه دلشان براي نماز مي تپد. اولياي خدا هنگام رسيدن وقت نماز رنگشان تغيير پيدا مي كند. بايد اين روحيه را در خود تقويت كنيم و به جايي برسيم كه

[ صفحه 104]

آگاهانه همراه با انتظار به وقت نماز بعدي برسيم نه غافلگيرانه، آنقدر مشغول كار دنيوي شويم، كه يك دفعه چشم باز كنيم و ببينيم كه وقت نماز شد.

كارگران عزيز بايد همانطور كه به نماز عشق مي ورزند، به شغل خود و كار خود نيز بايد عشق بورزند و با تمام وجود حركت كنند به سوي كار، كه اين خود يك عبادت محسوب مي شود.

در روايت معصوم عليه السلام آمده: تلاش براي پيدا كردن معاش زندگي عبادت شمرده مي شود.

كارگر با اين روحيه ي عشق به نماز و كار، معنويت و رشد اقتصادي جامعه را رونق داده و محبوب خداوند قرار مي گيرد.

ولي اگر روحيه ي كار كردن نداشته باشد، سست و تنبل باشد و از كار فرار كند، ديگر از چشم خداوند مي افتد؛ چون كه هم به توليد و اقتصاد جامعه لطمه زده و هم به خانواده خود ظلم نموده است.

اميدواريم به جايي برسيم كه انتظار نماز و كار در همه ي افراد جامعه ايجاد شود. صفت سستي و تنبلي كه مذمت و نكوهش شده است، ضد تلاش و كوشش و شادابي است.

امام باقر عليه السلام در حديثي فرمود: كسالت و تنبلي و سستي در كار به دين و دنياي انسان زيان مي رساند.

زيان ناشي از سستي در كار فقط در دنياي انسان نيست يا فقط منحصر به تخريب آخرت انسان نمي شود؛ بلكه همه چيز را نابود مي كند: هم سرمايه ي مادي و دنيوي انسان ها و هم دين و اعتقادات را.

در حديثي امام باقر عليه السلام فرمود: من دشمن شخصي هستم كه در كار دنياي

[ صفحه 105]

خود سستي كند؛ زيرا هر كس در كار دنيا تنبلي نمايد در امر آخرت خويش ناتوان تر خواهد بود.

از حديث امام باقر عليه السلام نتيجه مي گيريم كه سستي و تنبلي در كار سبب از بين رفتن قدر و منزلت انسان مي شود و علاوه بر اينكه زيان هايي را به شخص و جامعه وارد مي سازد، موجب تنفر و بيزاري ديگران از انسان مي شود تا جايي كه شخص تنبل نزد اولياي خدا مبغوض شمرده مي شود.