«هراس ليف» مي گويد: «من بسياري از كليساها و معبدها را ديده ام كه در آنها مساوات برقرار نيست، و طبيعتا معتقد بودم كه بايد همين تبعيض در



[ صفحه 42]



معابد اسلامي هم حكمفرما باشد، ولي هنگامي كه در روز عيد فطر در مسجد «ووكنج» لندن ملاحظه كردم، كه عالي ترين نوع مساوات در ميان مسلمانان وجود دارد، سخت دستخوش حيرت گرديدم، ديدم نژادهاي مختلف و شخصيت هاي عالي و داني در كنار يكديگر قرار گرفته اند، و برادرانه مشغول عبادت هستند، كه نظير آن را در مسجد «نوبيا» - از بلاد ممباسا - ديدم كه كارگران با سياستمداران دست مي دهند و تكلفات و تشريفات از ميان آنها برداشته شده است.

هيچ كس در هيچ مقامي از ايستادن در كنار ديگران براي نماز، ناراحت نيست، صف ها كاملا منظم و همه در يك رديف ايستاده اند، زيرا در آن جا امتيازي نيست، و همه در پيشگاه خداوند برابرند، و هيچ كس را بر ديگري برتري نيست.

هنگامي كه پيشوا و امام مسجد مسلمانان به من گفت كه: «به عقيده ي مسلمانان همه ي انبياء بر حق بودند، و كتاب هاي آنان از جانب خداست، گمان كردم، گوشم بد شنيده است، زيرا اين نخستين مرتبه اي بود، كه از يك رهبر ديني چنين سخني را مي شنيدم، از اين رو ديگر براي من شكي باقي نمانده است، كه دين اسلام صلاحيت دارد كه دين جهاني شود.» [1] .