من نمازم: و مايل نيستم بپادارنده ام كثيف و آلوده زندگي كند و يا منفور مردم باشد. لذا پاكي بدن و پوشش او را دوست دارم. و دوست دارم مردم از ديدن ظاهر برگزار كننده ام و از بوي خوش او لذت ببرند؛ زيرا هر نمازگزار بايد مبلغ مرام الهي باشد و لازمه تبليغ جاذبه داشتن است.

و خداوند من فرمود: «پروردگارت را به بزرگي ياد كن و لباس خود را پاكيزه نما و از پليدي دور باش». [1] .

من نمازم: من حرم خاص خدايم كه نبايد ناپاك به حريم من وارد شوند. زيرا خداوند مطهران را دوست دارد.

توضيح: از شرايط نماز، لباس و بدن پاك است و اين حكم در صورتي است كه پاك بودن، ميسر بوده باشد و اگر دسترسي به پاك كردن بدن و لباس از آلودگي (چيزهاي نجس) ندارند، بايد با همان لباس و بدن نجس نماز را بخوانند و در اولين فرصت براي نمازهاي بعد خود را پاكيزه كنند.



[ صفحه 72]