من نمازم: كه اهل حقيقي من از صفات نيك برخوردار هستند چنانچه قرآن فرمود: «انسان (به خاطر مأنوس بودن با دنيا) حريص و دنيا دوست است وقتي كه گرفتار مي شود بيقرار و ناآرام است و آن گاه كه به نعمت و خوشي مي رسد خودخواه و بخيل مي گردد. مگر افرادي كه اهل نماز بوده و بر نماز خود استمرار دارند.



[ صفحه 50]



(هيچ گاه آن را ترك نكرده و عاشقانه برپا مي كند.) چنين افرادي بذل و بخشش دارند و به محرومان كمك كرده و معتقد به قيامت هستند و از عذاب خدا ترسان بوده و مراقب عفت خود نيز مي باشند و رعايت عهد و امانت كرده و به حق گواهي داده و از نماز غافل نشده اينها در بهشت هاي الهي بزرگوارانه زندگي مي كنند. [1] .