من نمازم: بعد از ايمان، سرآغاز الفباي عبادتم. [1] .

همه الفبا نيستم و بايد در تركيب با بقيه حروف الفبا (يكايك وظائف الهي) رشد و كمال ايجاد نمايم. زيرا از طرفي ذكر اكبر هستم و از طرفي تا پايان عمر با انسانها بوده و از وظائف آنان مي باشم چنانچه خداوند فرمود تا هنگام مرگ نماز را بپا داريد [2] .

[1] قل لعبادي الذين آمنوا يقيموا الصلاة و ينفقوا مما رزقناهم... (ابراهيم، 32)

توضيح: كودكي به مكتب رفت استادش گفت بگو الف گفت نمي گويم استاد گفت چرا؟ گفت براي اين كه بعد از الف چيزهاي ديگري است استاد او را نصيحت كرد و گفت زحمت الفبا نزد نتيجه اي كه از آنها مي گيريم چيزي نيست و زحمت زيادي ندارد. زيرا انساني كه الف را از ترس گفت با نگويد ارزش و قيمتي ندارد و رشد نمي كند.

نماز هم اگر به دنبالش انجام وظايف الهي باشد نتيجه ي بي نظيري دارد. انسان را به ملكوت و بالاتر از ملكوت مي رساند، ظلمت وجود را تبديل به نور مي نمايد، حيات را معنا مي بخشد.

[2] و اعبد ربك حتي يأتيك اليقين (حجر، 99).