من نمازم: مخالف غرور و تكبرم و با فروتني در برابر حق عجين شدم. مشروط به اينكه بپادارنده ام دل بسته به خدا باشد نه به دنيا. [1] .

[ صفحه 34]

شعر

اين تكبر چيست غفلت از لباب

منجمد چون غفلت يخ زآفتاب

چون خبر شد زآفتابش يخ نماند

گرم گشت و نرم گشت و تيز راند

كبر زآن جويد هميشه جاه و مال

كه زسرگين است گلخن را كمال

چون اياز آن چارقش مورود بود

لاجرم او عاقبت محمود بود [2] .

[1] و بشر المخبتين الذين اذا ذكر الله و جلت قلوبهم و الصابرين علي ما اصابهم و المقيمي الصلاة و مما رزقناهم ينفقون. (حج، 37).

[2] مثنوي معنوي.