در «صبح الاعشي» آمده است:

فرزندش صلاح (بن علي بن محمد) حاكم شد، و زيديه او را پيروي كردند، بعضي شان امامت او را - به جهت كامل نبودن شرايط - برنتافتند، از اين رو مي گفت:



[ صفحه 428]



«من برايتان آنچه را مي خواهيد هستم: امام يا سلطان». وي در سال 793 درگذشت، و پس از او پسرش، نجاح، امور را به دست گرفت، زيديه از بيعت او خودداري كردند...

تا اينكه مي گويد: در مسالك الابصار آمده است: پيروان اين امام درباره ي او عقيده ي نيكي دارند، حتي به دعايش شفا مي جويند، و دستش را بر بيمارانشان مي كشند، و هنگام خشك سالي با تمسك به او باران مي طلبند، و در اين راستا همه گونه مبالغه مي كنند. سپس مي گويد: براي امامي كه سيره اش تواضع براي خدا و رفتار نيك با مردم است و با وجود اين، اصل و طينت پاك و پاكيزه دارد، جاي شگفتي نيست كه دعايش مستجاب و پذيرفته شود... رسم اين امام و پيروانش در لباس و عمامه و حنك، همان شيوه ي عرب است؛ و در اذانشان ندا مي دهند: «حي علي خير العمل». [1] .