ابن بطوطه در سفرنامه اش، سفرش را به قطيف آورده و مي گويد: آن گاه به شهر قطيف - اين اسم را به ضم قاف ضبط كرده گويا آن تصغير قطيف است - سفر كرديم، اين شهر بزرگ و زيبا و داراي نخل هاي فراوان است، طوايفي از عرب در آن ساكن اند كه همان رافضي هاي افراطي مي باشند. رفض و [آئين تشيع] را آشكار اظهار مي دارند و از هيچ كس نمي ترسند. مؤذنشان در اذان پس از شهادتين مي گويد: «أشهد أن عليا ولي الله»، و بعد از دو حيعله مي افزايد: «حي علي خير العمل»، و پس از تكبير اخير زياد مي كند: «محمد و علي خير البشر من خالفها فقد كفر» [1] .