سمهودي در «وفاء الوفاء» از ابن فرحون (م 799 ه) چنين نقل مي كند:

پيشينيان ما تساهل كردند و بر حجره ي شريفه سراي بزرگي افزودند... كه بدعت و



[ صفحه 427]



گمراهي است، شيعه در آن نماز مي گزارد... من خود شنيدم [و ديدم] كه بعضي از آنها بر در آن مي ايستاد و با صداي بلند به «حي علي خير العمل» اذان مي داد، و آنجا جايگاه تدريس و خلوت عالمانشان است [1] .

صاحب «التحفة اللطيفه» در ترجمه ي عزاز - يكي از اشراف - مي نويسد:

او بر در سرايي كه به حجره ي پيامبر احاطه دارد مي ايستاد و با صداي بلند، بدون هيچ ترس و واهمه اي، مي گفت: «حي علي خير العمل»، اين سخن را ابن فرحون در تاريخش آورده است [2] .