ابن جبير مي گويد:

حرم مكه چهار امام سني دارد، و امام پنجمي براي فرقه اي كه زيديه ناميده مي شود و اشراف و بزرگان اين شهر بر مذهب آنانند، و ايشان در اذان «حي علي خير العمل» را پس از «حي علي الفلاح» مي افزايند؛ و اينان همان روافض ناسزا گويند، و خدا وراي حساب و جزايشان است؛ آنها با مردم جمع نمي شوند [و نماز را به جماعت نمي گزارند] نماز ظهر را چهار ركعت مي خوانند، و پس از آنكه امامان اهل سنت از نمازشان فارغ شدند، نماز مغرب را مي خوانند.

نخستين امام سني، شافعي است. ذكر آن را بدان جهت مقدم داشتيم كه او از امام عباسي جلوتر است، و اول كسي است كه نماز مي گزارد؛ و نماز او پشت مقام ابراهيم



[ صفحه 425]



مي باشد مگر نماز مغرب كه، به دليل تنگي وقت، امامان چهارگانه آن را در يك زمان با هم مي خوانند. مؤذن شافعي اقامه مي گويد، آن گاه مؤذنان ساير ائمه اقامه مي گويند، و چه بسا در اين نماز، نمازگزاران به اشتباه مي افتند؛ زيرا تكبير از هر سو بلند است، گاه مالكي به ركوع شافعي يا حنفي، به ركوع مي رود، يا به غير سلام امامش، سلام مي دهد؛ از اين رو براي ترس از اشتباه هر كس گوش به زنگ صداي امام خود يا صداي مؤذنش مي باشد؛ و با وجود اين، بسياري از مردم دچار سهو و اشتباه مي شوند.

پس از آن، امام مالكي است كه در برابر ركن يماني نماز مي گزارد... [1] .