در مختصر اتحاف السادة المهرة بزوائد العشرة، اثر بوصيري، به نقل از كثير بن مره ي حضرمي آمده است كه پيامر فرمود: اول كسي كه در آسمان اذان گفت: جبرئيل بود، عمر و بلال آن را شنيدند. عمر شتافت و پيامبر را به آنچه شنيده بود خبر داد، سپس بلال چنين كرد. پيامبر به او گفت: اي بلال، عمر بر تو پيشي جست، آن چنان كه شنيدي اذان بگو، آن گاه پيامبر - براي فزوني كيفيت صدا - از بلال خواست كه دو انگشتش را در گوش هايش گذارد.

اين روايت را اسامه - به طور مرسل - با سند ضعيف نقل كرده است؛ زيرا سعيد بن سنان [كه از راويان حديث است] فردي ضعيف مي باشد. [1] .