نصرالله قضاوتي



در ياد من بجاست

آن اولين نماز



در يك پگاه خوب

در آسمان صاف



تك تك ستاره ها

چشمك زنان به من



داده مرا درود

من شاد و پر غرور





[ صفحه 47]





حوض حياط ما

با آب صاف و پاك



با ماهي گلي

پر موج از نسيم



بانگ اذان صبح

پر كرده بود شهر



از هر مناره اي

از پشت بامها



كردم وضو ز آب

خواندم نماز عشق



در قلب كوچكم

ديدم خداي را



من شاد از نماز

او راضي از سپاس



پيوسته در دلم

در وقت هر نماز



خوانم خداي را

بينم خداي را





[ صفحه 48]