و اما فضل و برتري تسبيحات اربعه بر حمد در دو ركعت آخر براي اين است كه: نبي اكرم صلي الله عليه و اله وقتي كه به اين دو ركعت اخير



[ صفحه 98]



رسيد يادش آمد از آنچه كه از عظمت و جلال پروردگار ديده بود با حالت بهت زدگي و دهشت فرمود: «سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اكبر»

يعني: منزه و پاك است خداوند بزرگ و حمد و ستايش مختص به او است و خدايي جز او نيست و خداوند بزرگتر از آن است كه وصف شود.

پس بر اين تسبيحات افضل از قرائت حمد محسوب گرديد و به اين منوال تشريع شد. [1] .