امام رضا عليه السلام در جواب مسائل محمد بن سنان نوشت:

وضو كه به خاطر آن شستن وجه و ذراعين و مسح سر و قدمين مي باشد بر بنده واجب است. قيام بنده است در ساحت و حضور پروردگار خود و رو آوردن بنده است به درگاه او با جوارح ظاهري خود و ملاقات نمودن بنده است با آن جوارح ظاهر با كرام الكاتبين. پس مي شويد صورت را از جهت خضوع. و مي شويد دستها را به جهت گردانيدن آنها و به جهت خوف و شوق و انقطاع از دنيا به سوي خداوند خود، مسح مي كند سر و قدمهاي خود را از جهت اين كه ظاهر و آشكارند. و رو آوردن به آن دو در همه احوال براي اين است كه آن فروتني و انقطاع به سوي خدا كه در وجه و ذراعين است در آن دو نمي باشد. [1] .