حضرت آيت الله جوادي آملي: رسول خدا صلي الله عليه و اله بعد از نماز صبح بين الطلوعين، در مسجد مي نشستند و به سوالات مردم



[ صفحه 89]



پاسخ مي دادند. روزي دو نفر نوبت گرفتند تا در محضر حضرت سوالاتي مطرح كنند پيامبر صلي الله عليه و اله فرمودند: بگويم شما براي چه آمده ايد يا شما خود مي گوييد؟

عرض كردند يا رسول الله شما بفرماييد؟ فرمودند:

«يكي براي ياد گرفتن مسائل حج آمده است و ديگري براي سوال در مسائل وضو گرفتن آن گاه جواب سوال ها را چنين بيان فرمودند:

اما معناي وضو گرفتن:

شستن صورت در وضو يعني خدايا هر گناهي كه با اين صورت انجام دادم آن را شستشو مي كنم كه با صورت پاك به جانب تو عبادت كنم و با پيشاني پاك سر بر خاك بگذارم.

شستن دستها در وضو يعني، خدايا! از گناه دست شستم و گناهاني را كه با دستم مرتكب شده ام تطهير مي كنم.

مسح در وضو يعني، خدايا! از هر خيال باطل و هوس خام كه در سر پرورانده ام سرم را تطهير مي كنم. و آن خيال هاي باطل را از سر به دور مي اندازم.

مسح پا يعني، خدايا! من از جاي بد رفتن، پا مي كشم و اين پا را از هر گناهي كه با آن انجام داده ام تطهير مي كنم. اگر كسي بخواهد نام مبارك حقتعالي را بر زبان آورد بايد دهان را تطهير كند. مگر مي شود با دهان نشسته انسان نام خدا را ببرد. بايد با آب در دهان مضمضه كند و آن را بشويد». اين گوشه اي از اسرار وضو گرفتن است اگر ما مي بينيم از نماز لذت نمي بريم و از عبادت لذت نمي بريم براي



[ صفحه 90]



آن است كه به اين اسرار آشنا نيستيم. آنها كه از عبادت لذت مي برند چيزي را با اين عبادت تبديل و تعويض نمي كنند.

اين كه مي بينيم ما نماز مي خوانيم چيزي از نورانيت احساس نمي كنيم براي آن است كه نماز را با آداب و اسرار آن نخوانده ايم. خاصيت نماز در معرفت باطن آن است. [1] .